Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες
Το 27ο συνέδριο της Ομοσπονδίας μας ανήκει πλέον στην Ιστορία και πιστεύω ότι θα καταγραφεί ως ένα από τα πιο επιτυχημένα, τόσο από πλευράς διοργάνωσης όσο και από το υψηλό επίπεδο της συμμετοχής και του προβληματισμού που εκφράσθηκε, του γόνιμου διαλόγου που αναπτύχθηκε μέσα σε πνεύμα ενότητας, ομοψυχίας και κατανόησης της διαφορετικότητας των προσεγγίσεων που ακούστηκαν για τα καυτά θέματα που μας απασχολούν.
Έτσι εμπεδώνεται άλλωστε η συνεργασία και παγιώνεται η δυναμική του αγώνα όταν έχουμε μπροστά τόσα πολλά ανοικτά μέτωπα και δυσεπίλυτα προβλήματα.
Θέλω λοιπόν προσωπικά να σας ευχαριστήσω για την εξαιρετική παρουσία όλων σας ανεξαιρέτως, αλλά και για τις πολύ σημαντικές προτάσεις που καταθέσατε πολλοί εξ υμών και οι οποίες είμαι βέβαιος ότι απηχούν υπαρκτές αγωνιστικές διαθέσεις για την επίλυσή τους.
Εμείς ως ΔΣ της Ομοσπονδίας, δεσμευόμαστε ότι θα αποτελέσουν το αμέσως προσεχές διάστημα αντικείμενο επεξεργασίας και κατάθεσης υπό τη μορφή αιτημάτων προς την πολιτική και φυσική μας ηγεσία.
Η απόφαση για εκπροσώπηση με θεσμικό ρόλο των Ανθυπαστυνόμων, δείχνει άλλωστε την ευελιξία του συνδικαλιστικού μας κινήματος όσο και το προσωπικό ενδιαφέρον που είχα και έχω, προσωπικά, για τους συναδέλφους μας αυτής της κατηγορίας, οι οποίοι αποτελούν ένα μεγάλο τμήμα της ΠΟΑΞΙΑ και διαπρέπουν αγωνιστικά και επαγγελματικά χωρίς να τυγχάνουν της δέουσας αναγνώρισης από την πολιτεία.
Θέλω, επίσης, να επισημάνω ότι η επιτυχία του συνεδρίου δικαίωσε την απόφασή μας να το πραγματοποιήσουμε εκτός Αθηνών και έδωσε αποστομωτική απάντηση σε όσους διατύπωναν επιφυλάξεις και κατηγορίες και ήταν έτοιμοι να εκτοξεύσουν μομφές περί συνεδριακού τουρισμού. Με αφορμή δε διάφορες προτάσεις για την διοργάνωση του επόμενου συνεδρίου μας, θα ήθελα να τονίσω ότι προέχει η υλοποίηση των αποφάσεων που πήραμε και όποτε συμπληρωθεί το πλήρωμα του χρόνου, το ΔΣ εκτιμώντας τα δεδομένα εκείνης της περιόδου να είστε βέβαιοι ότι θα λάβει τις πρέπουσες αποφάσεις.
Τέλος, για μια ακόμα φορά επισημαίνω ότι υποχρέωση και μέγιστη ευθύνη όλων μας, είναι η περαιτέρω προαγωγή της συνδικαλιστικής ενότητας ως εγγύηση επιτυχίας και εφαλτήριο αντεπίθεσης όχι απλά για να κερδίσουμε ό,τι χάσαμε, αλλά για να καταφέρουμε όσα μαζί μπορούμε. Και μπορούμε προφανώς να πετύχουμε πολύ περισσότερα από όσα μας έχουν στερήσει!
