Τι θα ακολουθήσει μετά την κατάργηση του 8ώρου ;

 Έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα οδεύουμε ολοταχώς προς ένα νέο «Σικάγο» , πιο σκληρό από εκείνο του 1886 ,λόγω της συνεχούς επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα. Η ψήφιση από τη Βουλή της Αυστρίας νόμου που θεσπίζει δωδεκάωρη ημερήσια εργασία και εξηντάωρη εβδομαδιαία εργασία , δείχνει καθαρά ότι η μετάβαση από τον Μέττερνιχ στον Κουλτς , όχι μόνο αυτής της χώρας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης έρχεται γρήγορα .

     Η καθιέρωση 8ώρου στη χώρα μας από το 1920 , του πενθημέρου το 1980 και συνδυαστικά 8ώρου-πενθημέρου-40ώρου το 1983 έδειχνε τον δρόμο για την δικαίωση ενός αέναου ταξικού αγώνα. Η επιτέλους αναγνώριση της αξίας του παραγόμενου έργου οδηγούσε σταδιακά στον εξανθρωπισμό της σχέσης εργοδότη-εργαζομένου , αποτέλεσμα ενός συστήματος αξιών το οποίο η Ε.Ε. έδειχνε να αγκαλιάζει εκείνη την εποχή . Ο σκληρός νεοφιλελευθερισμός που είχε υποχωρήσει για μακρά χρονικά διαστήματα , βρήκε την ευκαιρία να αναδυθεί λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του 2008 και μια δεκαετία αργότερα φαίνεται να μην τον εμποδίζει οτιδήποτε από το παρελθόν.

   Η επίθεση που ξεκινησε με  σταδιακή συρρίκνωση εισοδημάτων και συνεχίζεται με  επίθεση κατά του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας , θα κλιμακωθεί το πιθανότερο με παρέμβαση στην πενθήμερη εργασία. Είναι μια σειρά εξελίξεων που και τα Σωματα Ασφαλείας   ως κλάδος , επηρεάζονται ήδη αρκετά και θα υποστούν ακόμα περισσότερα.

     Ίσως ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί πως ότι συμβαίνει σε επίπεδο εθνικών κυβερνήσεων ή Ευρωπαϊκής Ένωσης , έρχεται στη χώρα μας πλέον ως αναπόφευκτο. Και με όλα αυτά που θα συμβούν , θα δούμε ότι τα «παραθυράκια» που άρχισαν να ανοίγουν σιγά σιγά , γίνονται  Κερκόπορτα κατά των όποιων κεκτημένων έχουν απομείνει .

άρθρο του Πέτρου Ντεληγιάννη
Ταμία Ε.Α.Α.Μ.Θ.