Δυστυχώς
πριν στεγνώσει το μελάνι από προηγούμενο κείμενό μου, όπου αναφερόμουν
στην σκοπιμότητα των εκτάκτων κρίσεων δύο μήνες πριν τις τακτικές
κρίσεις της ΕΛ.ΑΣ., ήρθαν τα γεγονότα να επιβεβαιώσουν τους φόβους που
εξέφρασα. Τέσσερεις (4) Υποστράτηγοι, δεκαεπτά (17) Ταξίαρχοι και είκοσι
επτά (27) Αστυνομικοί Διευθυντές (και ουδείς Αντιστράτηγος!!!)
αποστρατεύτηκαν σε έκτακτες κρίσεις. Αριθμός που συνηθίζεται στις
τακτικές κρίσεις και όχι σε έκτακτες που υποτίθεται θα πραγματοποιούνταν
για την αναπλήρωση κάποιων θέσεων. Και βέβαια έπονται σε δύο μήνες και
οι τακτικές κρίσεις, με την επετηρίδα να «τρέχει σε ρυθμούς σπρίντερ»
και να αισθάνονται αρκετή ικανοποίηση μερικές δεκάδες συναδέλφων (κυρίως
Αστυνομικοί Διευθυντές και Υποδιευθυντές) για ευκολονόητους λόγους και
απογοήτευση και οργή χιλιάδες συνάδελφοι στους βαθμούς του Αστυνόμου Α’,
Αστυνομικού Υποδιευθυντή και Αστυνομικού Διευθυντή για τους λόγους που
θα εξηγήσω παρακάτω.
Και αυτές
οι κρίσεις πραγματοποιήθηκαν με το αναχρονιστικό νομικό πλαίσιο που
ισχύει εδώ και πολλά χρόνια, που δεν διασφαλίζει σε καμία περίπτωση τις
αξιοκρατικές επιλογές και επιπλέον οδηγεί στην αποστρατεία συναδέλφους
με λίγα χρόνια υπηρεσίας και σε ηλικίες πενήντα (50) έως και
πενηνταπέντε (55) ετών, καθώς «παρασύρονται» σε αυτή λόγω προαγωγής
νεοτέρων στην επετηρίδα. Με την εφαρμογή του ασφαλιστικού –
συνταξιοδοτικού Ν.4387/16, οι αποστρατευόμενοι συνάδελφοι που δεν έχουν
τουλάχιστον τριαντακονταπενταετή (35) πραγματική υπηρεσία στο Σώμα,
οδηγούνται κυριολεκτικά στην εξαθλίωση και την φτώχεια σε μία παραγωγική
ηλικία και με όλες τις υποχρεώσεις της ζωής να βρίσκονται εμπρός τους
(σπουδές παιδιών, φροντιστήρια, κτλ.). Και ακόμη χειρότερα χιλιάδες
αξιωματικοί των τάξεων 1999 και εντεύθεν, θα βρεθούν κυριολεκτικά στον
αέρα καθώς ήδη φέρουν τον βαθμό του Αστυνομικού Υποδιευθυντού με είκοσι
(20) χρόνια υπηρεσίας συνολικά και με τους ρυθμούς που «τρέχει» η
επετηρίδα, πολλοί εξ αυτών θα αποστρατευτούν με τριάντα χρόνια (30)
πραγματικής υπηρεσίας (συν πέντε (5) τα μάχιμα), με αποτέλεσμα να
αναμένουν το εξηκοστό (60) έτος της ηλικίας τους για να λάβουν την
«πετσοκομμένη» σύνταξή τους, ενώ η υπηρεσία θα τους έχει αποστρατεύσει
στην ηλικία των πενήντα (50) ετών. Ως γνωστόν με τον ασφαλιστικό –
συνταξιοδοτικό Ν.3863/10, όλοι οι προσληφθέντες από 01/01/1993
χρειάζεται να έχουν σαράντα (40) χρόνια υπηρεσίας (μαζί με τα μάχιμα)
για να εισπράξουν την σύνταξή τους χωρίς όριο ηλικίας, άλλως θα
αναμένουν να συμπληρώσουν το εξηκοστό (60) έτος της ηλικίας τους.
Προ αυτής
της απαράδεκτης, εξοργιστικής και απόλυτα τιμωρητικής κατάστασης
βρίσκονται χιλιάδες αξιωματικοί, όπως προανέφερα των τάξεων 1999 και
εντεύθεν.
Η
προηγούμενη πολιτική ηγεσία παρά τις ρητές διαβεβαιώσεις ότι θα επίλυε
με νομοθετική ρύθμιση, το μείζον αυτό πρόβλημα για τους κρινόμενους
αξιωματικούς, ουδέν έπραξε, κρατώντας μάλιστα για μήνες στο συρτάρι του
γραφείου της, το πόρισμα της επιτροπής που είχε συσταθεί και έφερε εις
πέρας το έργο της, προτείνοντας λύσεις για το μείζον αυτό θέμα.
Επισημαίνω
ιδιαίτερα, ότι το αντίστοιχο πρόβλημα οι Ένοπλες Δυνάμεις το έχουν
αντιμετωπίσει, με αποτέλεσμα να μην αποστρατεύεται κανείς αξιωματικός,
εφόσον δεν έχει συμπληρώσει τουλάχιστον τριανταπέντε (35) χρόνια
πραγματικής υπηρεσίας.
Καλώ την
νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου μας να αναλάβει πρωτοβουλία και να
δώσει άμεσα νομοθετική λύση που θα διασφαλίζει την αξιοκρατία στις
κρίσεις και προαγωγές των αξιωματικών, αλλά και θα εξασφαλίζει την κατ’
ελάχιστον τριαντακονταπενταετή (35) παραμονή στο Σώμα των αξιωματικών.
Η
διατήρηση της σημερινής εξοργιστικής και απαράδεκτης κατάστασης,
αποτελεί πραγματική «ομηρία» των κρινομένων αξιωματικών, υπό τη
«δαμόκλειο σπάθη» της αποστρατείας και της συνταξιοδότησής των, με όλες
τις δυσμενείς συνέπειες που επιφέρει αυτό στην αποτελεσματική λειτουργία
του Σώματος.
Βασίλης Βράντζας
Πρόεδρος Ένωσης Αξιωματικών Αττικής
πηγή policenet.gr
